Σαιν - Καντέν

(Saint - Quentin). Πόλη (π. 63.567 κάτ.) της Β. Γαλλίας στο νομό Aw της περιοχής της Πικαρδίας. Είναι χτισμένη αμφιθεατρικά σε υψώματα που δεσπόζουν στη δεξιά όχθη του ποταμού Σομ και πάνω από τον κόλπο όπου ενώνονται τα κανάλια του Κροζά και του Σ. - Κ. θεωρείται η πιο βιομηχανοποιημένη πόλη του Αιν και μία από τις πιο δραστήριες βιομηχανικές μονάδες της Β. Γαλλίας. Έχει αναπτυγμένη κλωστοϋφαντουργία (βαμβακερά, λινά), εργοστάσια κεντημάτων και δαντελών βιομηχανίες μηχανοκατασκευών, ζάχαρης και ποτών διυλιστήρια και καμίνια. Στο μεγαλύτερο μέρος του το Σ. - Κ. έχει μοντέρνα όψη, που οφείλεται στο γεγονός ότι υπόφερε πολλά στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο· πάνω από 14 000 σπίτια γκρεμίστηκαν τότε ή έπαθαν σοβαρές ζημιές. Παρόλα αυτά διατηρούνται ακόμα μερικά μνημεία του παρελθόντος, όπως η εκκλησία του Άγιου Κουιντίνου, που άρχισε να χτίζεται στα τέλη του 13ου αι. πάνω σε σχέδια - ίσως -του Βιλάρ ντε Ονκούρ, σοβαρά καταστραμμένη στον πόλεμο του 1914 - 1918. Άλλα αξιόλογα μνημεία είναι ένα μεγαλοπρεπές κτίριο, γοτθικού ρυθμού εσωτερικά, το Δημαρχείο (14ος -16ος αι.) με πολλά γλυπτά στην πρόσοψη και το μουσείο Λα Τουρ που διατηρεί σπουδαία συλλογή καλλιτεχνημάτων. Ιστορία. Πρωτεύουσα της Augusta Vero-manduorum στα ρωμαϊκά χρόνια, το Σ. - Κ. αποτελούσε σημαντικό οδικό κόμβο. Αργότερα, από τα μέσα του 7ου αι., πολυάριθμοι προσκυνητές επισκέπτονταν τον τάφο του μάρτυρα Κουιντίνου, περιτριγυρισμένο με τείχη το 883 και τον 1 lo αι. αναπτύχθηκε στη νέα πόλη η υφαντουργία. Μετά την κατάκτηση του από τον Κάρολο Δ’ (1322) πέρασε στα χέρια του Φίλιππου του Βαλουά (1346), ο οποίος καθαιρέθηκε οριστικά το 1362. Από τότε άρχισε η παρακμή του και πέρασε διαδοχικά στην εξουσία πολλών επιδρομέων υποφέροντας για μεγάλο διάστημα. Στον A’ Παγκόσμιο πόλεμο κατακτήθηκε από τους Γερμανούς (Αύγουστος 1914 - Οκτώβριος 1918) και το 1917, αφού ερημώθηκε από τον πληθυσμό του έγινε σημαντικό έρεισμα της γραμμής Χίντεμπουργκ. Σ. K., μάχη του—. Μάχη που έγινε στις 10 Αυγούστου 1557 κοντά στην πόλη, ανάμεσα στα ισπανικά στρατεύματα με επικεφαλής το δούκα της Σαβοΐας Εμμανουήλ Φιλιμπέρ και στο γαλλικό στρατό κάτω από τις διαταγές του στρατάρχη Α. Μονμορανσύ. Ο ισπανικός στρατός (53 000 άντρες) πολιόρκησε την πόλη με το σκοπό να ανοίξει δρόμο προς το Παρίσι. Μετά από αιματηρότατη συμπλοκή νικήθηκε ολοσχερώς η γαλλική στρατιά και το Σ. - Κ. πέρασε στην εξουσία των Ισπανών.